Η ιστορία του μαρμάρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ελληνικά μάρμαρα. Η χρήση του χρονολογείται ήδη από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Αξίζει, επομένως να κάνουμε μία σύντομη… μαρμάρινη αναδρομή. Από την προϊστορική κυκλαδική εποχή μέχρι τα μάρμαρα του Παρθενώνα και όχι μόνο, το ελληνικό μάρμαρο σαγηνεύει και εντυπωσιάζει τον κόσμο με την απαράμιλλη ομορφιά του και την πολυτέλεια που προσδίδει σε κάθε χώρο που κοσμεί.
Για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν το μάρμαρο στην γλυπτική στην Ύστερη Νεολιθική Εποχή (5300-4500 π.Χ.) αλλά έγινε πιο έντονη η χρήση του κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Το χαρακτηριστικότερο δημιούργημα της Κυκλαδικής Εποχής είναι τα μαρμάρινα ειδώλια. Τα περισσότερα παρίσταναν γυναίκες ενώ πιο λίγα άντρες, κυνηγούς, πολεμιστές ή μουσικούς. Η χρήση του μαρμάρου εμφανίζεται και στην Ανατολία (την μετέπειτα Βυζαντινή Αυτοκρατορία και την σημερινή Τουρκία) καθώς και την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Βλέπουμε την χρήση του σε ναούς, παλάτια, ανάκτορα και σε αγάλματα κ.ά. τα οποία έχουν επιβιώσει τη φθορά του χρόνου.
Η διαδικασία εξόρυξης του μαρμάρου την εποχή εκείνη ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρα. Πιο συγκεκριμένα, δεν υπήρχαν τα κατάλληλα εργαλεία και αντί αυτού χρησιμοποιούσαν σφυριά και σφήνες. Αργότερα, ωστόσο, εξόριζαν το μάρμαρο με την βοήθεια τροχαλιών, βαρούλκων, μοχλών και ξύλινων δοκών. Είναι αξιοθαύμαστο, επομένως, το αποτέλεσμα των αρχαίων αυτών προσπαθειών. Παρά την έλλειψη των σύγχρονων γνώσεων και εργαλείων, κατάφεραν να δημιουργήσουν έργα όπως ο Παρθενώνας, η Νίκη της Σαμοθράκης, η Αφροδίτη της Μήλου κ.ά.
Ένα από τα πιο γνωστά έργα παγκοσμίως, ο Παρθενώνας, είναι κατασκευασμένος από Μάρμαρο. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν το Πεντελικό μάρμαρο για την κατασκευή του. Τα περισσότερα από τα μάρμαρα του Παρθενώνα επιβιώνουν έως και σήμερα, είτε στην αρχική τους θέση, είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης αλλά και στο μακρινό Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο.
Κατά το καλλιτεχνικό ρεύμα της Αναγέννησης, το μάρμαρο πρωταγωνιστεί στη γλυπτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα διάσημα έργα του Μιχαήλ Άγγελου όπως η «Πιετά» και ο «Δαβίδ». Πολλοί ακόμη καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν το μάρμαρο για να του δώσουν ζωή. Από τότε πολλά ήταν τα έργα που έμειναν στην ιστορία και αποτελούν σημαντικό μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η ιστορία του μαρμάρου, ωστόσο, δεν σταματάει εκεί. Στην νεότερη εποχή, η ζήτησή του συνεχίζει να σημειώνει σημαντική άνοδο. Πρόκειται για μία περίοδο κατά την οποία σημειώθηκαν μαζικές εξαγωγές και σε περιοχές πέρα του ατλαντικού γνωρίζοντας και εκεί σημαντική άνθιση. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μια ακόμη κινητήριο δύναμη ώστε το μάρμαρο να πρωταγωνιστεί σε κάθε δομική κατασκευή παγκοσμίως.
Σήμερα, το μάρμαρο εξακολουθεί να εμφανίζεται σε πληθώρα έργων έχοντας ενταχθεί δυναμικά στην καθημερινότητά μας. Από σκάλες, πισίνες, τζάκια, διάφορα έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα έως και επιγραφές, επενδύσεις καίριων κτιρίων, μνημεία και αγάλματα. Φαίνεται, λοιπόν, πως γίνεται μια προσπάθεια διατήρησης της αρχαιοελληνικής ιστορίας, τέχνης και πολιτισμού και της εξέλιξης αυτών.
Παρατηρούμε, επομένως, πως το μάρμαρο είναι ένα διαχρονικό υλικό που η χρήση του παραμένει έντονη και στις μέρες μας, παρά τα καινοτόμα και σύγχρονα υλικά που προσπαθούν να το ανταγωνιστούν.
«Είδα τον άγγελο μέσα στο μάρμαρο και το σμίλεψα μέχρι που τον απελευθέρωσα»
-Μιχαήλ Άγγελος